|| *நம் உறுப்புகளே நமக்கு எதிரான சாட்சிகள்* ||
திருக்குர்ஆனின் 41:20 மற்றும் 41:21 ஆகிய வசனங்களில் அல்லாஹ் மறுமை நாளில் (நியாயத் தீர்ப்பு நாளில்) நடக்கவிருக்கும் ஒரு அதிர்ச்சிகரமான நிகழ்வை நமக்கு விளக்குகிறான்.
அதாவது இவ்வுலகில் மனிதர்களாகிய நம்ம செய்யும் பாவங்களை மறைத்துவிடலாம் என நினைக்கிறோம். *தங்களுக்கு எதிராக யாரும் சாட்சி சொல்ல முடியாது என்று தைரியமாகத் தீமைகளில் ஈடுபடுகிறோம்*.
ஆனால், மறுமை நாளில் நிலைமை தலைகீழாக மாறிவிடும்.
அந்நாளில், *பாவம் செய்தவர்கள் விசாரணைக்காக நிறுத்தப்படும்போது*, அவர்களின் சொந்த உடல் உறுப்புகளே அவர்களுக்கு எதிராகப் பேசத் தொடங்கும். *அவர்களின் செவிகளும், கண்களும், தோல்களும் அவர்கள் செய்து கொண்டிருந்தது பற்றி அவர்களுக்கு எதிராகச் சாட்சி கூறும்.* (41:20)
இதை சற்றும் எதிர்பாராத அந்த மனிதர்கள், பெரும் அதிர்ச்சியில் தங்கள் உறுப்புகளிடம், *எங்களுக்கு எதிராக ஏன் சாட்சி கூறுகிறீர்கள்?* என்று கேட்பார்கள். (41:21)
அதற்கு அந்தத் உறுப்புகள் அளிக்கும் பதில், அல்லாஹ்வின் எல்லையற்ற ஆற்றலை உணர்த்துகிறது *ஒவ்வொரு பொருளையும் பேச வைத்த அல்லாஹ்வே எங்களையும் பேச வைத்தான்.* (41:21)
எந்த அல்லாஹ்வால் ஒரு கல், மரம் போன்ற உயிரற்ற பொருட்களைப் பேச வைக்க முடியுமோ, அதே அல்லாஹ்வால் நமது உறுப்புகளையும் பேச வைக்க முடியும்.
மேலும், அந்த உறுப்புகள் தொடர்ந்து கூறும் *அவனே தொடக்கத்தில் உங்களைப் படைத்தான். அவனிடமே நீங்கள் மீண்டும் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கிறீர்கள்.* (41:21)
இதன் மூலம், *உங்களை முதலில் படைத்த இறைவனுக்கு, உங்களைப் பேச வைப்பது ஒரு கடினமான காரியம் அல்ல. நீங்கள் அவனிடமே திரும்பி வந்துள்ளீர்கள், இனி தப்பிக்க வழியில்லை* என்ற பேருண்மை உணர்த்தப்படுகிறது.
இந்த வசனங்கள் நமக்கு ஒரு சக்திவாய்ந்த பாடத்தைக் கற்பிக்கின்றன. நாம் தனிமையில் செய்யும் பாவங்களைக்கூட நமது கைகளும், கால்களும், கண்களும், காதுகளும் பதிவு செய்து கொண்டே இருக்கின்றன.
அவை அனைத்தும் ஒருநாள் நமக்கு எதிராகப் பேசும் என்ற அச்சத்தோடு நாம் வாழ வேண்டும். *நமது உறுப்புகளைப் பாவமான காரியங்களுக்குப் பயன்படுத்தாமல், நன்மையான காரியங்களுக்கு மட்டுமே பயன்படுத்த நாம் பழகிக்கொள்ள வேண்டும்*.
இவ்வசனங்கள் மனிதர்களை பொறுப்புணர்வுடன் வாழ அழைக்கின்றன. உலகில் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலும் மறுமையில் வெளிப்படும் அல்லாஹ்வின் நீதி தவிர்க்க முடியாதது என்பதை மனதில் பதிய வைத்து கொள்ளவும்